Καπουλίτσα-Τρούλου, Θ. & Ιωαννίδου, Αι. (2012). Κατανοώντας τις 100 γλώσσες του παιδιού. Σύγχρονες διδακτικές πρακτικές στην προσχολική αγωγή. Θεσσαλονίκη: Γράφημα.
Στο βιβλίο αυτό παρουσιάζονται η ιστορία, η φιλοσοφία και τα χαρακτηριστικά της προσέγγισης του Reggio Emilia καθώς και πολλές εφαρμογές της στην προσχολική εκπαίδευση. Είναι σημαντική η θεωρητική τεκμηρίωση της προσέγγισης του Reggio Emilia και η ανάδειξη του ρόλου του παιδιού και των ενηλίκων στην υποστήριξη μιας συμμετοχικής και διαλογικής εκπαίδευσης καθώς και η κατανόηση του όρου και της πρακτικής «οι εκατό γλώσσες του παιδιού».
Αυγητίδου, Σ. (2014). Οι εκπαιδευτικοί ως ερευνητές και ως στοχαζόμενοι επαγγελματίες: Υποστηρίζοντας την επαγγελματική μάθηση για μια συμμετοχική και συνεργατική εκπαίδευση. Αθήνα: Gutenberg.
Το βιβλίο παρουσιάζει μια μεθοδολογική πρόταση και συγκεκριμένα εργαλεία για την υποστήριξη της επαγγελματικής μάθησης των εκπαιδευτικών σε ζητήματα που αφορούν, μεταξύ άλλων, τη συνεργατική μάθηση στην τάξη, τη συμμετοχή των παιδιών στην εκπαιδευτική διαδικασία, το ρόλο του διαλόγου και τη θέση του παιχνιδιού στην προσχολική παιδαγωγική. Στο κέντρο μιας τέτοιας μάθησης βρίσκεται, σύμφωνα με τη συγγραφέα, ο εκπαιδευτικός- ερευνητής και ο στοχαζόμενος επαγγελματίας.
Christensen, P., & James, A. (2020) (Επιμ.). Έρευνα με παιδιά. Προσεγγίσεις και πρακτικές (RESEARCH WITH CHILDREN: PERSPECTIVES AND PRACTICES). Αθήνα: Πεδίο.
Πρόκειται για συλλογικό τόμο, όπου οι συγγραφείς συζητούν ζητήματα μεθοδολογίας της έρευνας με παιδιά. Εξετάζονται συγκεκριμένες θεωρητικές και πρακτικές προσεγγίσεις και αναδεικνύονται σύγχρονα ζητήματα όπως η έρευνα που βασίζεται στο διαδίκτυο και τη σύγχρονη τεχνολογία, τα παιδιά ως ερευνητές και νέες κατευθύνσεις για την έρευνα της παιδικής ηλικίας. Τα κείμενα, στο σύνολο τους, προσφέρουν μια διεπιστημονική οπτική του θέματος.
Roger, Hart A. (2011). Τα παιδιά συμμετέχουν. Θεωρία και πρακτική της εμπλοκής παιδιών στην ανάπτυξη της κοινότητας και τη φροντίδα του περιβάλλοντος. Αθήνα: Επίκεντρο.
Στο κέντρο του βιβλίου βρίσκεται το επιχείρημα ότι μόνο μέσα από την άμεση συμμετοχή σε αυτά που συμβαίνουν στο περιβάλλον μπορούν τα παιδιά να εκτιμήσουν γνήσια την έννοια της δημοκρατίας, να πιστέψουν στις ικανότητες τους και να αναπτύξουν την ευθύνη ότι πρέπει να συμμετέχουν στα κοινά. Αν και η έννοια της συμμετοχής προσεγγίζεται από την οπτική της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, στο βιβλίο συζητά ένα εύρος μεθόδων και πρακτικών που έχουν εφαρμογή σε κάθε τάξη και ηλικία.
Παπανδρέου, Μ. (2020). Συμμετοχική μάθηση στην προσχολική και πρώτη σχολική ηλικία. Κατανοώντας τις γλώσσες των παιδιών και ενισχύοντας τη συμμετοχή τους σε διαδικασίες μάθησης και έρευνας. Θεσσαλονίκη: Σοφία.
Μέσα από μια κοινωνικο-πολιτισμική οπτική, η συγγραφέας του βιβλίου εξετάζει διαφορετικές συμμετοχικές προσεγγίσεις, τα διλήμματα που καλούνται να διαχειριστούν οι εκπαιδευτικοί καθώς τις εφαρμόζουν και τους παράγοντες που επηρεάζουν τη συμμετοχή των παιδιών στο εκπαιδευτικό περιβάλλον. Τα παραδείγματα, οι περιπτώσεις για μελέτη και οι δραστηριότητες στοχασμού που προτείνονται από τη συγγραφέα καθιστούν το βιβλίο ένα χρήσιμο εργαλείο για φοιτητές, εκπαιδευτικούς της πράξης και μελετητές του πεδίου.
Σοφού, Ε. (2022). Η ενεργητική ακρόαση των μικρών παιδιών. Διερευνώντας τον ρόλο και τη σημασία της στην προσχολική εκπαίδευση. Αθήνα: Gutenberg.
Αναγνωρίζοντας τα παιδιά ως «ειδήμονες της δικής τους ζωής», στο βιβλίο αυτό η συγγραφέας αναδεικνύει τη σημασία της ενεργητικής ακρόασης των μικρών παιδιών για μια ποιοτική προσχολική εκπαίδευση. Μέσα από παραδείγματα, αναλύσεις περιπτώσεων και προτάσεις για δραστηριότητες το βιβλίο δίνει στους αναγνώστες και τις αναγνώστριες την ευκαιρία να επεξεργαστούν σημαντικά ζητήματα σε βάθος.